David Castañón


A ti, toi falándote a ti,
la que nun m'atolena.
A ti que con tolo que te sobra
allumaríasme pa prender tolos díes. 

A ti que xuegues a ganame
cuandu sabes que perdilo too.
A ti, toi falándote a ti,
anque sé que nun atolenes lo que te falo.

A ti, toi falándote a ti,
anque ye palanciar
porque pasote perlloñe
la llorina y la señaldá. 

Si enxamás dixi la verdá
ye porque la verdá yera una mentira.
A ti fálote, que t'acallientes
cubriendote con Chanel mios besos.

A ti, toi falándote a ti,
tan sorda y emburiellada.
A ti que durmis con arguyu
y te dexes cariciar cola to rencura barata. 

A ti, que te presta dir de mártir
culpando a los demás de bilordios tuyos
A ti, que dexástime solu
anque tuvieres na mio xunteta.

A ti, que ya nun te queda nada
y a mí, que namáis que me queda
esti síndrome incurable de querete tanto.

A ti, que ya nun te queda nada. 
NADA

Share/Save/Bookmark
Etiquetes: | edit post
0 Responses

Publicar un comentario