Caxigalines: Facebook

David Castañón

Esti caberu martes tuvi un alcuentru con un vieyu collaciu del colexu que nun güeyaba dende cuantayá y que topé gracies a la rede social Facebook; que ye mésmamente pa eso, p'algamar xente que nun güeyes dende fai años.

Quedamos nun bar, embrazámonos con falsu prestu, pidimos unes cerveces .... y fináronse los temes de conversación.

Digo-y, por dicir daqué:

- Mimanto, pa lo que sirve'l Facebook, eh?

Ríse, como si tuviere quedándome con él, y espétame:

- Si Facebook fora namai que p'alcontrame contigo entos quitaría internet de casa. Facebook camudome mio vida, en verdá.

- ¿Pa tanto ye? - entrugue-y.

- Mira p'alla - señalando la cai al travies la cristalerela'l chigre-. Maxínate que toles muyeres que tan pasando pela cai tuvieren un cartelu nel culu que punsiera "toi nuna rellación perenguedeyá", o "soi soltera", o "namái qu'ando a la gueta d'amistá", o "préstenme los homes y tamién les muyeres" ...

Faigo como diz mio collaciu, miro pela ventana'l bar haza la cai y güeyo'l color del branu de Xixón: rubies, morenes, roxes, asturianes, foriates, madures, mocines ... de too. Mio collaciu apiértame'l brazu y dizme:

- Maxínate qu'aquella mocina que crucia pela carretera tien un cartelu que punsiera: "fai dos díes qu'ando amurniada".

Tener esa información ye un privilexiu pa facer cálculos mentales y entra-yos a toes.

- Tas encaloriándote, calménate un poquiñín -digo-y.

Pero él sigue dando-y:

- ¿Cuantu meyor sería hai diez, quince años, si tuviéramos toes eses güeyaes de les compañeres del colexu, la universidá, de les compañeres nel trabayu, de les ex novies?

Maxinelu, y mio collaciu tinía muncha razón.

- La muyer analóxica, la del caberu sieglu, morrió. ¿Alcuérdaste de toles entrugues qu'ún facíase enantes? "¿Tendrá noviu? ¿Qué música-y prestará? ¿Ye bon momentu pa entra-y?" -remembra'l mio amigu-. Agora la muyer dixital indícatelo too nel so perfil de Facebook. Cualesquier collacia la oficina, cualesquier amiga d'una amiga, avísate si peleose col noviu, esplícate si-y presta Neruda o Bucay, ponte semeyes de les sos vacaciones n'Ibiza, ¡p'agüeyales en porrica! ¿Alcuérdaste tolo que tardábemos nos ochenta en güeyar a la moza en bikini? Teníemos qu'esperar a güeyales un día na playa y de refilón, nun fora que te calcara una hostia. Nomeno, la vida meyoró la de dios.

- Bueno, ho, pero tampoco será tan fácil.

- Ya, ya, hai delles desventayes, como too -dixome-. Pues namorate pa tola vida, o espertar al día siguiente con un ferrón ... Pero'n Facebook ties delles escaramuces, trucos que garres cola esperencia.

- ¿Por exemplu?

- Cola perlloñe de les muyeres que ponen la so fecha ñacimientu ensin escribir l'añu: a éses ya-yos cayeron les tetes. Cola de les que cuelguen semeyes a esgaya de les sos mascotes: son depresives. Nin t'acerques a les qu'asemeyen tar coyonudes pero nun faen más que poner primeros planos en contrapicao: son gordes con complexu barbada. Si dicen tar "nunca rellación difícil", y tienen más de treinta semeyes besando'l mismo tiu, fuxe: dempués de follar, lloren.

- Impresionante -espete-y, ablucáu.

- Hai qu'arispiase de les que, na imaxen del perfil, ponen una semeya d'elles en bañu. Éses, dempués de cuatru gasayos nel Muriu, tan sollinguando por ti. Atentu a les que ponen semeyes viaxando pel mundiu con una amiga, y siempres la mesma amiga: son folixeres. (Pero cuidáu: tien que ser pel mundiu, si ye pel mesmu país, son histériques). Les qu'asoleyen semeyes d'elles dacuando yeres neñes, en sepia, présta-yos abondo'l sexu duru. Les que dexen vacíu l'ítem sobre intereses musicales, prefieren pagar l'hotel a medies ...

Mio antigüu collacio'l colexu enfarxopetome conseyos, pero namai que m'alcuerdo d'estos pa cuntávoslos. Tracalexome más d'una hora, ensin ensalendar. Y dempués díxome que colaba porque quedara con una muyer que conociera na estación del tren.

- Trémenme les manes- confesome enantes salir del bar-. Esta muyer nun tien interné. Nun sé ná d'ella, enxamás güeyé sos semeyes, nun sé de qué vamos falar.

- ¿Y entós pa qué vas?

- Ye qu'a lo caberu calécenme abondo les muyeres analóxiques. Güelen a enfancia.