Otru fin d'año. Fai tiempu que perdí la cuenta de tolos que van ya. Qué más da. A quien-y importa. Del caberu namái que m'alcuerdu qu'esperté colos llabios pintaos d'azul y una manu metía nuna fonte demientres una desconocía facíame rebusquinos en llugares poco fechos pa eso. En verdá, nun yera una desconocía, sinon la que dies dempués sedría mio ex-moza. Cuantayá que nun teniamos besos que decinos y cuando pidí un deseyu enantes bebeme la sidre achampanao mirela los güeyos pa que se cumpliera l'arellu, pa que nun-y quedaren dubies de lo que quería con toles mios fuerces: quiero tar solu. Y solu toi nesta agonía d'otru añu que cola ensin dexame nada pa remembrar. Siempres faigome un propósitu imposible de cumplir pal añu qu'entra. Pa esti que peslló tenía ún mui prestosu. Prestosu de lo grandón que yera: topar el mal que teo dientro. Sí, ye verdá, soi un farrucu ya un espurríu, ya lo dicía mio hermana. Dellos resínense con dexar de furmar, anqu'enxamás fáenlo; con apuntase a un ximnasiu, anqu'enxamás van; o con deprender inglés, anqu'enxamás depréndenlu. Yo cuntaba con chapuciar nel mio mugor pa topar no fonderu los mios males, anque, quiciabes, a la fin too torna a aquelles Navidaes de ... ¿cuántu fae? ¿30 años?, dacuando creyía nos Reis Magos y mio coral baltiaba per Isa, aquella neña con cara de raitán y güeyinos melguerosos que sentábase delantre de mi na clas.
Entaina pa dir de folixa, díxome Úrsula pela mañana cuando güeyome amurniáu. Sé que-y presto, pero eso nun tien mérito porque a Úrsula-y presten los homes en cayida llibre. Pamique tien el síndrome'l vendaxe. Pero-y dixe que sí. Pa qué non. Préstame abondo so perfume, y quiciabes seya una bona idega entamar l'añu abellugáu n'él. Nun soi pexigueru n'asuntos de cama, bástame con que nun me dexen ensin almogada dacuando final'l roce y ún quier so dixebra. Asina que baxaré'l telón axuntáu a una foriata de perfume prestosu desdexando mio regla d'oru: nun dar lo que nun quiero recibir. Murnia. Quiciábes esi seya'l mio propósitu pa esti añu: arrenunciar al mio arguyu.
Otru fin d'año
ÉL: Güei xuega'l Barça.
ELLA: Güei tamién xuega'l Barça, vas querer dicir.
ÉL: Non. Ayeri nun xugó'l Barça. Xugó'l Atleti, que nun ye lo mesmo.
ELLA: Yá. ¿Y mañana? ¿quién va xugar mañana?
(Silenciu)
ÉL: Gústame'l fútbol.
ELLA: ¿Gústate'l fútbol más que yo?
ÉL: Nun ye lo mesmo. El fútbol sáfame del curru.
ELLA: Tas iguándolo...
ÉL: Trabayu enforma, ¿sabes? Qué menos que llegar a casa, abrir una cerveza y ver un bon partíu pa lliberar l'estrés.
ELLA: Conozo meyores xeres pa lliberar l'estrés...
ÉL: ¿Sí ho?
ELLA: Nin m'alcuerdu de la cabera vegada que ficímoslo.
ÉL: El taxista nun tien qu'enterase de nuesa actividá sexual.
ELLA: Pues de xuru qu'el señor taxista s'acostina con su muyer muncho más que nós. ¿Verdá?
YO: Nun toi casáu.
ELLA: Bono, pues cola moza.
YO: Nun teo novia.
ELLA: ¿Noviu?
YO: Vivo solu.
ELLA: Pues qué pena, fiu.
YO: ¿Pena lo míu, o lo suyu?
ELLA: (...)
El Clásicu
Cuando altravesó les puertes de la tienda un turullu lletrónicu sonó les campanaes del Big Ben. Delantre d'él quedó un pasiellu perllargu d'estanteries enllenes de caxiquines de munchos colores y tamaños. Enriba cada trabe había un lletreru qu'asoleyaba la estaya: música, cine, pintura, política, arquitectura, deportes, filosofía y un llarguísimu etcétera. Echó una güeyada rápida y mareose; nun sabía peronde entamar, pero tinía qu'asegurase qu'acertaba esta vegada. Tinía que quedar bien na Xuntanza d'antiguos alumnos.
Escoyió una caxiquina cualesquiera. Yera de color azul. Na tapa, en lletres blanques, lleíase "Neolliberalismu Entamáu". Nun tinía envoltoriu de plásticu, polo que púnsose a güeyar el conteníu. Abriola y topose con un cartafueyu que lleó perenriba: "abluque a propios y estraños con esti prestosu kit neolliberal. Asoleye una imaxe d'home bregáu y enllenu perres, de machu alfa de la manada". Embaxu'l cartafueyu topó venti o trenta fiches plastificaes con dellos testos y dibuxos de presones de distinta mena. Presto-y una qu'asoleyaba un señor con bigote y chaqueta apuntando col deu índice con pose rabiada. Al pie de la ficha lleíase en lletres grandones: "¡Ainda hai intervencionismu abondo del Estáu!". - ¿Axúdolu, paisanu? - dixo-y el dependiente, un señor xándalu con un traxe azul nidiu.- Sí, por favor. Ye mi primer vegada y nun sé cómo furrula esto.- Si ho, caballeru - apurrio-y so meyor sorrisa -. Ye percienciellu: tolos kits tienen una descripción de la pose y les ventayes estétiques; delles fiches con argumentos siempres acompangaes con un dibuxu prestosu, dalgunos golpes d'efeutu, varios conseyos, y la siempres precisa carta d'órdagu. Namái que tien qu'escoyer el kit que más s'afaye a usté, pagar n'efeutivu o con tarxeta y, si quier, llevalu puestu. Si nun queda satisfechu, devolvemos-y so dineru, siempres que seya nos diez díes dempués de mercalu. - ¿Carta d'órdagu?- Sí, pongo-y un exemplu. A ver ... esta d'equí valdrá - garró una caxa verde del trabe d'enriba y abriola-. "Progresista multicolor". Abrimos la caxiquina y nel cartafueyu esplicativu topamos la descripción: "Ataye a toos en pensamientu col kit progresista multicolor. Pro llegalización del cannabis, vexetarianu, poeta y pintor a tiempu parcial, benefíciese d'una imaxe culta a la par que bohemia y d'una prestosa arna de misteriu. Tiempu estimáu de preparación: cuatro hores". Les fiches blanques son les de los argumentos, por exemplu - enseño-y una ficha con un dibuxu d'un mozu melenudu y risañón que tocábase'l corazón con les dos manes-. Usté imita'l xestu y repite'l testu del pie: "la vida nun ye namái que poesía". O ésta otra: "consumir hachís ye más natural que xintar carne", o éstes: "fumar en pipa ye una espresión cultural", "la pintura ye la gastronomía del alma". Como diz nel cartafueyu esplicativu, en cuatro hores debería tener dominaos tolos xestos. Les fiches marielles son les de los golpes d'efeutu; asemeyaes a los argumentos pero con más punxu. Recomiéndase usales namái que n'engarraes focicones, y siempres con moderamientu - apurrio-y una ficha mariella con una cara sonriendo de medio llaú y la lleenda "si toos fóramos como tú, ainda taríamos nel medievu" -. Na contraportada del kit topará dalgunos conseyos: "aconséyase acompangar el kit con unes gafes negres de pasta y unos calcetos a rayes de collores (non incluyíos nesti kit). Y a lo caberu, y namái que pa situaciones estremaes, la carta d'órdagu -sacó de lo fonderu la caxa una carta roxa-. L´órdagu emplégase como caberu recursu y tras espetalu recomiéndase abandonar darréu cualesquier conversación. Lleó la carta: "perdone, sarxentu, nun sabía qu'ainda tuviéremos nun campu de concentración". - Ah, ya, ya, ye que nun m'atolenaba. Tan perbien estos kits, si-y paez, voi siguir chando una güeyadina.- Si ho, güeye tolo que-y pete. A lo fonderu a la maldrecha, xuntu a la estaya d'atrezzo, topará los prebaores. - Gracies fonderes. Siguió guetando pente los trabes y a la fin, escoyió cuatru kits: "Mozu Entrepreneur, el tastu informal del ésitu", "Espíritu Zen, alma fondera d'agues clares", "Escritor Malditu, un xeniu pal que la sociedá nun ta preparada" y "Cuasientrenaor de Fútbol, l'estratega deportivu". Na estaya d'atrezzo fízose con dellos artículos según les suxerencies de les contraportaes y entró nel prebaor. "Tracamundie a toos con misteriosos talentos: instintu financieru, magu de los negocios. Porque puese güeyar perriba'l llombu d'una chaqueta pana", dicía'l cartafueyu del kit Mozu Entrepreneur. Púnsose'l reló deportivu y prebó un par de vezos. "Yo ye que, cenciellamente, nun puedo tar ensin facer ná", dixo ensayando una espresión de golfa cenciellez. Presto-y lo que güeyó nel espeyu. Garró otra de les fiches blanques ya imitó la espresión gayolera y farruca: "toles vegaes qu'entaino un proyeutu nueu ye como si tornara ñacer". Prebó ún de los golpes d'efeutu: "ya, tamién riéronse de Xuliu Verne". Dempués la carta d'órdagu: "ná, dexálu, ta claro que n'esti país nun se perdona l'esitu" y comprobó qu'esi kit afitabase-y perbien. Darréu prebó'l d'Escritor Malditu, qu'aconseyaba llevar la camisa per fora, una botella mediada de vodka nuna manu y un paquete tabacu negru na otra. "Pa mí, escribir ye una necesidá fisiolóxica como xintar o cagar", díxose al espeyu con espresión gacha. Ensayó otres delles: "mio lliteratura nun tien preciu; si una editorial fixérame una oferta, insultaríenme dafechu", "entamé beber pa intentar dexar la lliteratura", "nes mios noveles la vida y la muerte siempres finen follando", "a vegaes mios personaxes cobren vida propia y teo que matalos pa que nun s'adueñen de mio vida". El cartafueyu asoleyaba qu'el kit proyeutaba una imaxe de xeniu torturáu qu'ablucaría a les muyeres; pero nun-y presto a esgaya.Espíritu Zen encamentaba tomar un Lexatin enantes d'usalu y venía con un colgante del Ying Yang de regalu. Prometía una imaxe de tántrica sensualidá afitada en fiches como "l'aura d'esta habitación ye perpura" (güeyando'l techu colos brazos espurríos) o "tos mieos entainen una muria que torga fluyir to ser", y golpes d'efeutu como "encantáu de conocete, creo qu'el mio karma acaba de recompensame per una vida enllena de bones aiciones". La carta d'órdagu abulto-y persuxestiva: "probe, to corazón ta cegáu; nun hai pior cáncer pa'l alma que l'escepticismu".Taba entamando prebar el kit del Cuasientrenaor de Fútbol cuando apaeció'l dependiente. - ¿Qué tal, caballeru? - La verdá ye que toi un poquiñín indecisu. ¿Qué tal me queda'l Cuasientrenaor?Apiertó los llabios, siñaló al dependiente con un furabollos temblón y espetó:- ¡Escúchame bien lo que te voi dicir, quitar a esi manguan d'ehí ye l'únicu camín, y cuando digo l'únicu ye que ye l'únicu, de xubir a primera!- Mmmm, pamique queda-y perbien. Ye un kit ideal p'asoleyalu los domingos en chigres y restaurantes. - Ya. El casu ye que préstame abondo pero yo taba a la gueta de ... dalgo un poquiñín más modernu. - ¿Ye pa temporada o namái que pa un acontecimientu concretu?- Pues ye pa una Xuntanza d'Antiguos Alumnos. Ye una ocasión perespecial; asina que tien que ser daqué orixinal, xóven, frescu, de munchu ésitu ya intelixencia. - Nun me diga más, caballeru. Estaya d'informática. - Uy, pero esos, ¿nun serán perdifíciles de dominar?- ¡Nomeno! La nueva gama de poses 2.0 ta precisamente diseñada pa profanos. Malapenes cincu hores pa dominar el kit más complicáu. - Pues vamos prebalos ...- Si ho, faltaría más. Espere equí qu'apurro-y agora mesmu dos kits que van dexalu ablucáu. Tornó'l dependiente con dos caxiquines blanques con lletres de color naranxa. Abrió la primera. - El kit "Ideólogu 2.0" proyeuta una imaxe d'elegante y esitosu tecnólogu que puxaralu al centru d'atención en cualesquier conceyu. L'ideólogu ta perriba cualesquier otra profesión d'ésitu: políticos, actores, pilotos, arquitectos, toos ellos s'ocupen namái que del presente; pero l'ideólogu emplega so intelixencia n'asentar los pegollos del futuru. Encamiéntase facer abusu del pronombre presonal "yo" y de los alverbios finaos en -mente. Garre, póngase l'atrezzu y prebe dalgunos argumentos ...Garró los ximelos de plata que-y apurrió'l dependiente y púnsolos nos puños de la camisa. Tomó delles fiches de la caxa y ensayó la primera: - El consumidor del futuru ye púramente asíncronu y perparticipativu; asegúrovos qu'en verdá too'l modelu de negociu non basáu en conteníos baxu demanda y feedback abiertu quedará esfelpeyáu ya desusáu - dixo, engrifándose demientres cariciaba'l cazu. - ¡Oh, espléndidu! - respondio-y el dependiente. - Ayeri dafechu tuvi unes xornaes perinteresantes sobre blogs, parllotiando pente colegues sobre la relevancia de la conversación distributiva nos periodos de reflexón llectorales ...-¡Oh la la, se magnifique!- Ya dixe yo premonitoriamente nel so momentu que les aplicaciones online converxeríen dafechu haza un núcleu común integráu bregamente. -¡¡¡Bravu, bravíssimu!!! - Pues mire, nun sé, la verdá ye qu'esti fáeme sintir un poquiñín fata ... mente. ¿Nun tien daqué más seliquín?- Caballeru, puedo asegura-y y aseguro-y que si nun queda satisfechu col "especial de la casa", ye qu'usté ye d'eses probes presones que van pela vida ensín una opinión. Esti kit ye una auténtica revolución, tamos vendiéndolu como les rosquiyes. El dependiente abrió la segunda caxiquina con gran aire misteriosu. - Esta pose tien poder abondu como pa facer solombra a cualesquier otra. Y nun requier gastos agregaos n'atrezzu; basten unos vaqueros, unos playeros y una camiseta con dalguna distribución estraña de Linux. Si nun ye a peinase munchu, meyor. Esti ye'l kit "Talibán Linuxeru de Software Llibre". Lleo-y la descripción: "Zusmie intelixencia, eficencia, agucia, altruísmu y compromisu social a partes iguales col kit TLSL. Nun importa qué faigan los demás: si nun faen lo que fae usté, ye porque o son fatos abondo o o son peregoístes. Dexe claru que si usté nun tien más ésitu ye porque nun-y peta: so alma ye demasiao pura".- Ohhhhh ...- Prestosu, ¿eh? El puntu forte d'esa pose ye que nun se centra n'usté, sinon nos demás. ¿So amigu trabaya nuna gran multinacional de desarrollu? Ye un esbirru del imperiu del software privativu. ¿Ye un esitosu escritor o músicu? Entós aprovechose con un modelu de negociu opresivu y caducu basáu na torga de la llibertá del usuariu pa esfrutar de la cultura. ¿Tien un PC con Windows? Ye un usuariu de segunda cuya inorancia reforcia los pegollos del imperiu del mal. ¿Atopa lo que-y digo? Dende la perspeutiva TLSL, tolo que nun seya dase d'alta como autónomu pa desarrollar pequeñes aplicaciones en Dalgo++, ye namái que fascismu. ¿Nun ye una maravía?Allumose-y la cara, con esto sí qu'iba pegar el campanazu na Xuntanza d'Antiguos Alumnos. - Impresionante, ¡la de mi madre! Trai, trai, voi probalu. Rapiño-y la caxa de sutrucu de les manes del dependiente y fízose coles fiches. "L'otru día confundime y metí por error un CD de Windows XP nel mi portatil con Ubuntu y saltome'l firewal", dixo-y al espeyu. "Un bit nun ye namái qu'una unidá d'información: ye una unidá de llibertá". "Home por dios, ¿qué ye eso qu'el usuariu nun tien qu'aprender a furrular col sistema operativu? ¿Acasu nun tien ún que sacase'l permisu de conducir p'andar col coche?". "Güei, l'unicu que nun pue facer Linux ye pensar pol usuariu, pero too llegará :)". "Home, trabayar col Photoshop nun ta mal, el GIMP ye llibre pero lo meyor yá ye retocar semeyes dende consola col intérprete de Phyton que vien col Debian". "¿Y tú qué, sigues secuestrando tos cancios pa que te paguen rescate?". "¿Virus? ¿Qué ye un virus?". "Vaya, ¿asina que ties toles certificaciones de Java?. Pues agora quedarate tiempu p'aprender a programar de verdá; si quies do-yte un cursu aceleráu de Dalgo++". Un prestosu formiguéu espurrio-y pel culu. Aquella yera grande, pergrande; tanto que tuvo ganes de tatuase delles frases per too'l cuerpu. Ah, que melguera sensación de superioridá. El kit TLSL y les tres camsietes verdes col slogan d'Ubuntu costáron-y cuatrocientos euros, que pagó gustosu. Salió disparáu a la cai a estrenar so nueva imaxe. Miró alredor y amurniose: taba rodiáu de fatos. De sutrucu pruyó-y comentar daqué'n Barrapunto.com.El mundiu yera un llugar tristayáu, casi toles presones ainda vivíen nel medievu dixital, ¿y quién sinon él pa sacales de la escuridá y guialos a la llugada? Ah, qué gran responsabilidá la daquel qu'arreciase en pensamientu. Qué pesada carga tien de bregar el qu'asoleyó del cuevu y siénte la obligación de lliberar les almes que remanecen encadenaes. Sí, a él correspondía-y en solitariu'l destín d'héroe que tien de sacrificase pela humanidá. Él solo tendría d'enfrentase a les fuerces del mal y amiyar la lluz pente les tiniebles. Él solo camudaría'l mundiu.Aportó a so ca y entamó un blog.
La Pose
