Nun sé cómo fui a facelo, pero nun m'arrepiento d'ello. Pamique taba fartucu de too, el mio celebru apagose y'l subconsciente mangoneó la situación. El casu ye qu'el mio xefe taba desplicando'l caberu planning de la compañía pa la prósima campaña dacuando mios deos rebeláronse, quitaron el caperutu al bolígrafu y darréu estrayeron la carga de tinta. Depués, como nun tinía arroz, fice una bola papel, moyela'n saliva y metila na cerbatana. Mio puntería yera nomada dende'l colexu, anque treinta años dempués ... ¡a saber!. Apunté a la testera'l mio xefe y disparé. El bolazu estampose nel cristal de sos gafes y cayó enriba la mesa. Una callada comestible atropó la sala demientres ochu pares de güeyos mirábenme ablucaos como si tuviere llocu. No andaben desencaminaos. Mio pa dicía que yera estable abondo, previsible a esgaya y demasiáu normal. De xuru qu'agora quedaría xeláu. Güeyé ún per ún a los mios futuros ex-collacios, a Nacho con esi peluquín ridículu, dalgo qu'enxamás pasaríame a mí porque teo amigos pa dicíme que toi ridículu. Miré qué güeyos poníame Gloria, ¿cúal yera'l nomatu que-y poníen les secretaries? Gocha. Dixéramelo Nuria, mio amante na seronda más caliente de mio vida. Yes muyeriegu y bebeor, dalgo que m'encanta nos homes, confesome dacuando taba desplicándome por qué rompiera'l so vezu de nun enrrollase con homes casaos. Y más, o nesti casu, menos, si pa encima l'home ye xenru del xefe. Per eso mio llocura nun yera valoratible, porque nun tien consecuencies. Sí, María enfurruñarase tola selmana y mio suegru triplicará sos indirectes pa resfregame na cara que nun sería naidie de nun ser pola allianza que carreto nel caraputín. Anuláu, asina siéntome dende que me casara siete años atrás. D'acuerdu, en verdá tien razón. Si nun fora porque namoré a mio muyer col mio remangu amatoriu y mio gracia gayolera, de xuru que nun pasaba d'inxenieru ramplonón. Per eso, fice-y casu a lo que me cuntaba mio pa: nun t'enamores namái si ye pa solucionate la vida, y asina faigo lo que faigo. Mio xefe dedícame una güeyada xelá per unos segundos, y, de sutrucu, sonríeme. Hai tantu odiu n'esa sorrisa que casique ye humana.
