David Castañón

Nun yera afuxir col rodiu l'agüeyamientu, anque l'enguedeyu trayérame facer esti camín, que nun ye camín, sinon xera.
Hai munchu polo que glayar, y tanto polo que callar.
Prestáríame facer daqué distinto, poro sé que sedrá lo mesmu pero n'otru sen;
prestaríame protestar, reburdiar, barruntar y tracamundiar, pero tb quedame ablucau cola semeya prestosa que seya afitar;
prestaría falar de mí, de ti, de ella, de too'l mundiu, pero tamién quedame'n silencio, col canciu que seya a ensugame nesi momento;
prestaríame enseñavos les semeyes más afayaices que teo, pero nin les teo nin quiero compartiles;
prestaríame mostrame tal cual soi, o como quiero ser, o vete tú a saber!;
prestaríame picar, molestar, trastiar, provocar, pero tamién enllenar l'ego d'ún mesmu col enfotu los demás;
prestariame afalagar, afalamage y que m'afalaguen;
prestaríame entamar la xera, ensin saber el destín, o sabiéndolo poro esfrutando'l rodiu;
prestaríame falar de lo que me pete, ensin compromisos nin falsos convencionalismos, pero ensin mancate;
prestaríame facer camín, enseñátelo y que me lo enseñes;
prestaríenme tantes coses, cosines, caxigalines, cosiquines ... prestoses, amañoses poro qu'espierten el tiestu;
prestaríame .... que se yo!

Entainamos?

Share/Save/Bookmark
Etiquetes: | edit post
0 Responses

Publicar un comentario