Caxigalines: Felicidá (2)

David Castañón

Darréu amiyó lo pior. Na. Na de na pente 10 años. Na demientres 3652 dies y 3652 nueches. Finó'l xuegu. Los xuegos. El sal de mio existencia. Entarabuqué mio vida como los protagonistes d'una traxedia, Hermione en versión tio. Onde toi, qué fice, qué debo facer agora, qu'allorie m'argaya, qué dolor m'apierta. Nun sé si amo o si odio. Ella matome, asesinome, degollome, capome, acepiyome, esñucome, espanzome, amortiome, apelucome, guldrome, hachuquinome, follome y delles otres rimes babayes. Fasta qu'escaecilo y conformeme cola desaboría felicidá de mio esistencia.
L'amor, la familia, el trabayu, l'antena parabólica.
Ésa yera mio vida a los 35 años. Teníalo too: 1 muyer, 2 fios, 3 collacios, 4 préstamos, 5 semanes de vacaciones, 6 años d'antigüedá na empresa, 7 vegaes mio pesu n'equipos de soníu, 8 coitos conxugales per trimestre, 9 vegaes el perímetru terrestre n'envases de plásticu, bandexes de poliestilenu y dellos envoltorios alimentarios non biodegradables, y 10 años ensin saber d'ella. La felicidá. El llote completu del tiranu que siempres quixi ser dende nenu. Asina que ser adulto yera esto: tener un velocímetru qu'asoleya de 0 a 210, pero qu'enxamás va dir a más de 60.

Etiquetes: Caxigalines |

0 Responses

Publicar un comentario

Etiquetes

Seguidores

Archivu