Ana ye cardióloga y operó del corazón al que, años dempués, acabó siendo'l so home. Mientres aquella intervención el corazón de Carlos paró ocho llargos segundos. Ana nun va escaecer xamás la sensación d'aquel corazón quedu ente les sos manes. Remémbralu cada nueche, cuando afalaga la marnia nel pechu de Carlos.


Namoráronse dempués, nel postoperatorio. Carlos llegara al hospital d'urxencies, víctima d'un infartu. Pasó directu de l'ambulancia al quirófanu. Con éses cuando Ana abriólu’n canal, entá nun se conocíen. Ella nun lu viera enantes y Carlos taba inconsciente, sedáu.


Tien que ser raru conocer primero per dientro al que va ser l'home de la to vida, manipoliar los sos órganos antes inclusive d'escuchar la so voz, d'intercambiar unes palabres. Qu'a Carlos se -y pare'l corazón y Ana sálvelu y al salvalo tamién se salve a sigo mesma. Qu'agora'l corazón d'Ana acelérese cada vegada que recuerda esos ocho segundos. Que Carlos-y deba la vida a la muyer de la so vida. Qu'Ana pegue la so oreya al pechu de Carlos y escuche el corazón de Carlos y duérmase plácidamente cola cadencia de los sos llatíos.


Agora, sentaos bien xuntos dempués de cuntame la so hestoria, bromien:


- Nun surdiría l'amor si Ana, en llugar de cardióloga, fora forense. Polo menos yo nun me namoraría d'ella.


- Yo namoraríame igual. Siempres pensé que calladín tas más guapu.


- Dacuando creo qu'Ana, naquel quirófanu, quedóse col mio corazón. Que me lu camudó por otru de repuestu. Y que lo lleva siempres consigo. ¿Enséñesme'l bolsu?


- Qué tontu yes.


Nesto besáronse. Foi un besu d'esos que producen arritmies.





Pd: Dellos infartos paguen la pena.