Esfórciase por pescanciar a too'l mundiu, anqu'el mundiu nun lo fae con ella. Per eso sigue buscando, caleyando pela xera a la espera de topar les rempuestes a la fin del camín. Quiciabes nun seyan prestoses, pero son les suyes, y quier da-yos abellugu porque namái qu'asina algamara'l sentíu a so vida y caletriará'l mapa que conduz a l'ayalga d'una vida barullona y ensín órdenes, llibre como l'orbayu que suaña con ser etenramente nube perdayures.
|
|
Publicar un comentario