Asina que siguieron dándose casos a esgaya de violencia. Pescanciaron qu'un 75% de les presones implicaes n'actos violentos solíen güeyar películes d'acción y xugar a videuxuegos de llucha, polo qu'illegarizáronse'l cine y los videuxuegos. "Ye un perxuiciu necesariu compensáu por un bien mayor", retrucaron. Prestósamente pa la sociedá, nun hubo más casos de violencia por mor de los videuxuegos o películes. Los presupuestos del ministeriu de la non violencia espurrieron un 175%.
Poro por dalguna escura razón, les presones siguíen engarrándose unes con otres. Investigose y güeyose qu'en casi tola totalidá de los casos hebía una bona griesca enantes de la engarradiella, polo qu'illegalizose reñer. "Ye un piquiñu sacrificiu pal individiu pero un gran pasu pa la sociedá", díxose daquella.
Asina que la xente trabayaba, callaba y zarrábase'n casa. Enxamás engrifábase, nin chumaba, nin güeyaba televisión, nin diba pal cine, nin al fútbol, nin xugaba a los videuxuegos. Sentábase na cama y güeyaben al techu fasta que volvía turullar el espertaor pela mañana. Poro, día sí día tamién daquién llevantábase de la siella so oficina de sutrucu y entamaba casca-y al collaciu. A vegaes dos conductores cruzaben la güeyada y ensin dicir nada, salíen del coche pa desmellase a puñetazos o'l tenderu saltiaba'l mostraor pa rompe-y una botella d'agua mineral (les d'alcohol taben illegalizaes) na tiesta'l cliente.
Estos casos aislaos de violencia (malapenes yeren un escasu 97% de los esistentes enantes d'implantase les esistoses medíes) foron afondaos pol equipu d'espertos del ministeriu. Depués d'entrevistar a los deteníos, los psicólogos atoparon que casi tola totalidá de los implicaos nos casos de violencia yeren mui infelices. Tarrecíen sos vides, sos esclavizantes trabayos, sos probes salarios, l'etenru burullu de tráficu na ciudá, los elevaos intereses de sos hipoteques, la inflación, l'amenaza del desemplegu, la contaminación, les riestres d'espera na seguridá social; y por mor d'ello taben afondaos nun estáu d'amurnamientu qu'a vegaes asoleyaben con violencia. Amás, dellos pensaben qu'el gobiernu nun taba faciendo les coses bien.
Los psicólogos aconceyaron qu'había que frañir la infelicidá. Asina, la infelicidá foi illegalizada, por afitase cola violencia. Ser infeliz paso ser delitu, y considerose agravante tar en desalcuerdu col gobiernu, "ya que dacuandu dambos factores danse a la vegada, la violencia surde dafechu". Pa cuandu la policía finó la primer redada, el 42% de la población taba encarceláu acusáu d'infelicidá. Dalgunes voces retrucones asoleyaron que la llei yera perinxusta, pues non tolos infelices son violentos; y por mor dello, tamién foron encarcelaos, acusaos d'infelicidá col agravante de tar en desalcuerdu col gobiernu.
Los costes d'encarcelamientu de casi la mitá de la población pagáronse xubiendo los impuestos a la otra metá. Esta midida fizo infelicies a dalgunes presones, que foron encarcelaes p'alvertir nuevos brotes de violencia. Tolos demás foron felicies y ... xintaron perdices.
